De geschiedenis van het kleinste kamertje: het closet

De Westdeutsche Rundfunk zendt op vrijdag 20 februari, 's middags tussen 15:00 uur en 16:00 uur een nieuwe aflevering van het programma Planet Wissen uit. Het thema is deze keer Das Klosett — Die Geschichte des stillen Örtchens. Till Nassif en Brigitte Pavetic presenteren de uitzending en zullen u in de loop van dat uur nog menig maal verbaasd doen zijn. De afkorting WC staat voor het Engelse water closet, een woord dat sedert 1755 bestaat. Het betreft die kast waarin veelvuldig een klaterende waterval en ruisende winden te horen zijn.
Het zal niet een onderwerp zijn waar u dagelijks, doorbrengend op de toiletbril, over nadenkt, maar meer dan twee en een half miljard mensen van de wereldbevolking hebben niet de beschikking over een adequate sanitaire inrichting; dat aantal mensen staat voor ruim veertig procent van de wereldbevolking, en dat is een grof schandaal, vooral vandaag de dag nu we leven in tijden dat de wetenschap en vooral de technologie heeft getoond dat huishoudelijke problemen soms met een kleine maar intelligente ingreep kunnen worden opgelost. En zo en passant dient daar dan nog aan te worden toegevoegd dat er dagelijks vijf duizend kinderen sterven als gevolg van ontoereikende hygiëne.
Gemiddeld brengt een mens één jaar van zijn leven op de toiletpot door, maar toch behoort dit thema normaliter tot de taboesfeer. De presentatoren van Planet Wissen wagen het er toch op, aangezien de Verenigde Naties 2008 hadden uitgeroepen tot hetinternationale jaar van de sanitaire basisverzorging. Zo lichten ze het deksel met betrekking tot tal van wetenswaardigheden met betrekking tot de historie van het closet. Net als een vorm van centrale verwarming, beschikten de Romeinen reeds over met water doorgespoelde gemeenschappelijke toiletten. En gemeenschappelijk moet men bezien als in onze tijd gemeenschappelijke douches. Daar kwamen mannen bijeen om hun andersoortige boodschap(pen) en tegelijkertijd zaken te doen.
En als we nog verder terugkijken, komen we aan de weet dat de Egyptenaren reeds over een god van de winden (lees: winderigheid) beschikten. Bij de Assyriërs werden menselijke uitwerpselen zelfs gebruikt als offergaven.
Wilt u de uitscheidingen van al dat onderzoek meebeleven en vernemen wat er aan interessants is geboekstaafd, scheidt u zich dan niet af voor een stoelgang.