Brullende Belg domineert Nederlandse wetenschapsshow

Veel geschreeuw, nul inhoud
Hoe diep zelfs de programmamakers van de publieke omroepen kunnen zinken, is ons vooral — en toen ook maar direct in ijltempo — bewust geworden sedert er in ons land commerciële televisie wordt geproduceerd. Slechts enkele uitzonderingen, zoals bepaalde kunstprogramma's, zijn aan deze degeneratie, devaluatie en inflatie ontkomen. Nu waren we wel wat gewend met een instantie als de Tros, waar de commercie zodanig van afdroop dat menigeen — en zeer terecht — reeds decennia geleden de mening was toegedaan dan deze zendgemachtigde niet in een publiek bestel thuishoorde.
Maar dat zelfs een instantie als Teleac/NOT een waardenval heeft veroorzaakt door een vleesgeworden Belgische brulboei, met een professionele grijns welke geen enkele intrinsieke waarde heeft en ook nog eens een ziekmakend huichelstemmetje, tot presentator heeft opgestuwd van een wetenschapsprogramma getiteld Hoe? Zo! — dat overigens wel de benaming Show draagt en derhalve door waarachtig in wetenschap geïnteresseerden kan worden overgeslagen zonder dat men ook maar iets heeft gemist —, geeft al aan hoe desperaat de bedenkers, of degenen in een vervolgfase, moeten zijn geweest als ze niet eens in staat zijn iemand anders te vinden dan een alle kijkersenergie wegzuigende lawaaischopper.

Verscheept afval
Ik vroeg eens aan Belgische bekenden hoe het toch komt dat wij in Nederland dergelijke oelewappers uit hun land op de buis brengen. De reactie was kort maar krachtig: "Alle vormen van afval verschepen wij graag naar de bovenburen." De naam van dat uitzinnig schreeuwerige type? Nee hoor, die geven we u hier niet, want dat zou al te veel eer zijn.
Ooit deed die man, ook al in Nederland, de 'presentatie' van een opgefokt Veronica-programma. Een vreselijke Engelse juffrouw 'zong' een Mozart-nummer op een toenmalige tekst — weerzinwekkend in warempel alle opzichten. "Mag u dat smaken?" vroeg de lawaaiproducent toen de juffrouw eindelijk zweeg. Maar zodra hij merkte dat de gevraagde niet echt gecharmeerd was van wat die overbodige klanken producerende juf van overzee 'ten beste' had gegeven, trok hij pijlsnel de microfoon onder de neus van de man weg, en verdween de grijns op zijn tronie als bij toverslag. Onthullend, reeds toen.